اثر محلول پاشی نیتروژن، بور و روی بر میزان اکسین، تشکیل و ریزش میوه در پرتقال تامسون ناول (citrus sinensis cv. thomson navel)

به منظور بررسی اثر عناصر غذایی نیتروژن، بور و روی بر میزان اکسین و تشکیل میوه در پرتقال تامسون ناول، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایۀ طرح بلوک‏های کامل تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل اوره در سه سطح (0، 3 و 6 در هزار)، اسید بوریک در دو سطح (0 و 5/0 در هزار) و سولفات روی در دو سطح (0 و 3 در هزار) بودند. تعداد گل، میوۀ اولیه، میوه چه بعد از ریزش خرداد و میوۀ نهایی شمارش شد. طول و قطر میوه، میزان اکسین منطقۀ ریزش و عملکرد اندازه گیری شد. مصرف عناصر غذایی اثر معناداری در افزایش تعداد گل، درصد تشکیل میوۀ اولیه و عملکرد داشتند. کمترین میزان ریزش میوۀ اولیه و نهایی در تیمار مصرف هم زمان اوره با غلظت 6 در هزار و سولفات روی با غلظت 3 در هزار به دست آمد. بالاترین درصد تشکیل میوه بعد از ریزش خرداد و اکسین، در تیمار اثر متقابل سولفات روی با غلظت 3 در هزار و اسید بوریک با غلظت 5/0 در هزار حاصل شد.